We stonden op en liepen de deur uit. Zijn auto werd gebracht door zijn chauffeur. We stapten in. Hij zei: ‘wij gaan naar mevrouw Clarks, dan hebben we tenminste meer tijd om iets samen te doen.’ We kwamen aan bij het huis van mevrouw Clarks. We belden aan en ze deed open. ‘Welkom Charles en Celine. Kom binnen.’ We liepen naar binnen en gingen zitten. ‘Willen jullie iets drinken?’ vroeg ze. ‘Nee, dankje,’ zeiden we. Ze kwam aan met haar ontwerpen. ‘Ik hoop dat je ze mooi vindt.’ Ik bekeek de ontwerpen. Ze waren echt prachtig. ‘U kunt echt fantastisch ontwerpen. Ze zijn allemaal stuk voor stuk prachtig.’ ‘Ik ben blij dat u het mooi vindt.’ Charles zei: ‘ze is één van de beste ontwerpsters van Monaco.’ Vooral mijn verlovingsjurk was echt prachtig. Het was een rode strapless jurk. Het was een fishtail model. Ze zei: ‘als je het mooi vindt, dan kan ik al beginnen met naaien.’ ‘Dank u wel voor alle moeite.’ En we stonden op. ‘Tot ziens,’ zei ze.
We stapten weer in de auto. ‘Wat gaan we nu doen?’ vroeg ik. ‘We gaan lekker shoppen.’ Hij parkeerde zijn auto. We stapten uit. Hij pakte mijn hand vast en we liepen de winkels in. ‘Wat vind je van deze stropdas?’ ‘Nee, die andere is mooier,’ zei ik. Vervolgens koos hij een prachtige donker groene jurk voor me uit. ‘Wil je deze eens proberen?’ ‘Ik ging de pas kamer in en probeerde de jurk. Het eerste wat me opviel was de prijs. De jurk kostte gewoon € 2000,-. Ik deed de gordijn open. ‘En wat vind je ervan?’ Hij zei: ‘alles wat jij aan doet, staat je prachtig.’ Hij kwam naar me toe en kuste mijn voorhoofd. Hij rook zo lekker. ‘Wat vind je van deze kostuum?’ zei hij. Het was een zwarte kostuum met een rode voering. Je zag gelijk aan het kostuum dat het een goede kwaliteit was. ‘Het is echt mooi en goede kwaliteit. Ga je het niet passen?’ ‘Nee, ik weet dat die me gaat passen,’ zei hij. Ik ging weer de paskamer in om me om te kleden. Toen ik klaar was vroeg ik aan hem ‘waarvoor kopen we eigenlijk zo’n chique kleren?’ ‘Ik ga morgen met je uiteten,’ zei hij. Toen we aankwamen bij de kassa, betaalde hij met zijn creditcard. De verkoper zei: ‘ik moet toegeven dat jullie echt goed bij elkaar passen.’ ‘Ik ben blij dat je dat vindt,’ zei ik. We liepen de winkel uit. ‘Waarom spreken ze jou hier aan met je?’ ‘Ik kom hier vaker en ik heb gezegd dat ze me met je moeten aanspreken. Heb je eigenlijk al honger gekregen?’ ‘Ja, een beetje,’ zei ik. ‘Dan gaan we een leuk restaurant zoeken waar we lekker kunnen eten.’ We kwamen aan bij een restaurant. ‘Goedemiddag meneer Parker. Neemt u maar plaats,’ zei de bediener. ‘Wilt u al iets drinken?’ ‘Doe maar een witte wijn,’ zei Charles. De bediener kwam al aan en schonk ons wijn in. Charles zei: ‘ik wil graag twee keer een barbagiuan bestellen.’ ‘Komt eraan, meneer.’ ‘Wat is dat eigenlijk?’ vroeg ik. ‘Dat is een typisch gerecht van Monaco. Het is een deegsoort gevuld met rijst en pompoen.’ Ik pakte de servet en legde het op me schoot. Hij zei: ‘ik heb mijn moeder beloofd dat ik je iets over onze cultuur zou vertellen, dus dat ga ik nu doen. Na het eten gaan we nog naar de bioscoop.’ ‘Ik ben best benieuwd hoe de cultuur hier is.’
‘Monaco is een kleine land met ongeveer 33.000 inwoners. Daarmee zijn wij de meest dichtstbevolkte land ter wereld. We zijn geen lid van de Europese unie, maar we gebruiken wel de euro. We trekken veel toeristen aan door de casino’s en de jaarlijkse Grand Prix in het formule 1-autoracen.’ ‘Breng je me ook een keer naar een casino?’ ‘Ik breng je morgen naar de meest beroemde casino.’ Ons eten werd geserveerd. Ik sneed het in stukjes. Ik prikte mijn vork in een stukje deeg en stopte het in me mond. ‘Het is echt lekker. Je proeft een beetje pompoen.’ ‘Ik moet zeggen je leert echt snel manieren.’ ‘Ja, ik moet wel binnen drie weken manieren leren, aangezien ik de toekomstige prinses word.’ Hij zei: ‘ik vraag me eigenlijk iets af. Ik heb het je nooit gevraagd, maar waar zijn je ouders eigenlijk?’ ‘Toen ik vijftien jaar was, zijn mijn ouders overleden door een auto-ongeluk. Sindsdien probeer ik voor mezelf te zorgen.’ ‘Sorry, dat wist ik niet,’ zei hij. ‘Maak niet uit dat kon je ook niet weten.’ ‘Mijn vader is ook overleden toen ik tien jaar was. Sindsdien probeert me moeder goed voor me te zorgen. Maar genoeg over dit. Waar waren we ook alweer gebleven?’
‘Bij de casino’s,’ zei ik. ‘Mijn familie zit al 700 jaar op de troon. Na mijn moeder kom ik op de troon en daarna onze kinderen.’ Ik dacht in mezelf o my god ik krijg kinderen met hem. Zouden ze dan ook net zo mooi en knap als hun vader zijn? ‘Ik heb je zo kort en krachtig alles vertelt wat je moet weten. Morgen breng ik je naar de Monte Carlo casino.’
De bediener kwam er aan. ‘Is alles naar wens?’ ‘Ja hoor. Ik wil nog twee keer een Fougasse bestellen,’ zei Charles. ‘Komt eraan.’ ‘Fougasse is een soort sinaasappelcake gedecoreerd met noten en anijszaadjes’. De bediener kwam aan met onze Fougasse. Ik vond dat het een beetje de vorm had van een blad. Het zag er apart uit. Ik nam er een hap van. Het was oké, niet zo heel lekker in ieder geval.
Charles zei: ‘ik zie het al aan je gezicht dat je het niet zo lekker vindt.’
‘Is het zo erg duidelijk dan?’
‘Ja, tijdens een echte diner kan je niet met zo’n gezicht zitten. Ook al zou je het niet lekker vinden, trek dan een pokerface. Zou ik de rekening mogen?’ De bediener kwam aan met de rekening. Charles gaf zijn creditcard aan hem. De bediener stopte de creditcard in het pinapparaat en kreeg zijn creditcard weer terug.
We stonden op en liepen de restaurant uit. Een bediener was onze auto gaan halen. We stapten in de auto en reden weg.
‘Waar gaan we nu naar toe?’ vroeg ik.
‘Heb je zin om naar de bioscoop te gaan?’
‘Ja, echt leuk. Ik wist eigenlijk niet dat rijke mensen ook naar de bioscoop gaan.’
‘Wij zijn ook maar gewoon mensen net als jij. Hoe dacht je dan dat we film keken?’
‘Thuis, via een thuisbioscoop,’ zei ik.
‘Haha, helaas hebben wij geen thuisbioscoop madame. Wij kijken films via de computer en sluiten dat aan op de televisie.’
‘Na deze week ga ik je weer zo weinig zien he.’
‘Ik moet werken. Ik moet geld verdienen, anders kan jij niet zo luxe leven.’
‘Al dat luxe dat maakt mij niks uit. Het enige wat me uit maakt is dat jij bij me bent.’
‘Ik weet het schat. Daarom vind ik je ook zo leuk,’ zei hij.
We kwamen aan bij de bioscoop. Er was helemaal niemand, behalve de medewerkers.
‘Is het gesloten?’ vroeg ik aan Charles. Hij pakte me hand en trok me mee.
De deuren gingen open voor ons. ‘Ik heb de bioscoop laten sluiten speciaal voor ons,’ zei hij.
‘Goedenavond meneer, hoe kan ik u helpen?’
‘Wil je een zoete of zoute popcorn?’
‘Doe maar een zoete,’ zei ik.
‘Een grote zoete popcorn en twee flesjes cola graag.’
‘Alsjeblieft meneer. Uw film draait in zaal 6. Veel plezier.’
‘Dankje,’ zei Charles.
LifeBySLN 